Dedenin biri “benim olduğum cemiyete onları davete çağırmayın” demiş. Allah Allah. İlkokulda 5 yıl aynı sınıfta eğitim gördüğüm bir arkadaşımın bu ifadede bulunması çok üzücü olduğu kadar cemiyetin geldiği durum açısından da düşündürücü, oysa ki görevlendirilen dedeler ocağı temsil eder ve toplumsal kuralların gözeticisi ve uygulayıcısı olur. Haklıyı haklar haksıza da haksızsın der.
Dikme dedelerin yürüttükleri Cemiyet zaman içinde güç zehirlenmesi nedeniyle haksızlıkların yaşandığı topluluğa mı dönüşüyor. Ehlibeytin toplumsal kurallarına inanan canların arasına dedeler nifak sokmamalı despot davranışlar sergilememeli çünkü böyle davranışların topluma zararı olur.
Sürülen bu yolda arsızlık hırsızlık, başkasının yerini hile ile almak sorgulanmaz dayımın oğlu amcamın oğlu diye hatalar görmezden gelinir görgüsü görülmeden ceme alınır lokması yenirse o cemiyette düşkünlük yaptırımının da toplumsal zeminde anlamı kalmaz. Cemiyetin gözü önünde yapılan haksızlıklara karşı herkes susar sessizce seyrederse vebale ortak olur, haksızlıklara karşı çıkan canları elbette tenzih ederim.
Dikme Dedeler Ocakzade değildir bu hizmetin babadan oğula geçme mecburiyeti yoktur. Dede hak terazisini doğru tutmuyor ise ve adaletli davranmıyorsa o zaman Postnişin dedeyi görevden alır yerine başka bir Canı görevlendirebilir.
Yolun Talibi Olmak Dışında Bir Şansımız Yok
Bu yola sahip çıkalım canlar, çıkalım ki; Hakk da bize bu zor zamanlarda sahip çıksın, Hızır carımıza yetişsin.
Kul hakkı yemeden onuruma yakışır şekilde yaşamak ailece inancımızdır.
Tasavvufî açıdan yürüdüğüm bu yol Hak-Muhammed-Ali yoludur, Şah Hüseyin ve Ali’ye giden bu Yol Cümleden Uludur.
Doğrudan yana ikrar verdik yola talip olduk doğru yola niyaz eyledik. Sofu canlarla güzel günün hürmetine Hakk Ehlibeyt’in hanesine yazsın diye lokmalarımızı veriyoruz.
Asimilasyoncu, gerici ve yok edici zihniyete teslim olmayacağız.
Hz. Ali’nin adaleti, Şah Hüseyin’in onurlu duruşuyla, tüm güzel Can’lara Aşk-ı muhabbetimi sunarım.
