Güvenç Abdal Ocağına bağlı Kemal OKUMUŞ dede Hacıbektaş-ı Veli dizeleriyle karşıladı bizi:
Sevgi muhabbet kaynar yanan ocağımızda
Bülbüller şevke gelir gül açar bağımızda
Hırslar kinler yok olur aşkla meydanımızda
Aslanlarla ceylanlar dosttur kucağımızda
Zorlu bir hayatın çizgileri vardı tebessüm eden yüzünde, gezip görmenin insanları ziyaret etmenin muhabbetlerin önemine vurgu yaparak:
“İnsan gezmeli muhabbet ortamında bulunmalı, muhabbetler kültürümüzün geleneklerimizin yeni nesillere aktarılmasına imkan sağlar. Bu köyde çok zorlu bir yaşamım oldu. Babamla çalışmak zordu çobanlık dahil her işte çalıştım. Köye ilk arabayı ben getirdim elim bir kazayla sakatlandım yarım kaldım. Kimseye kırgınlığım, küskünlüğüm asla olmaz hayatın huyu buymuş der geçerim. Kinim nefretim ince hesaplarım olmaz.”dedi.
Sabire ananın yaptığı kahveleri yudumlarken muhabbetle zamanın nasıl geçtiğini anlamadık.
