İçmesini bilene
Zevk-u sefadır rakı
İçmeyi bilmeyene
Cevr-ü cefadır rakı
Eşşek içince zırlar
Köpek içerse hırlar
Kedi içse tırmalar
İnsanlaradır rakı
Adabı, erkanı var
Zamanı, mekânı var
Kimin ki izanı var
O’na şifadır rakı.
Bir elde kadeh bir elde kuran
Bir helaldir işimiz, bir haram
Şu yarım yamalak dünyada ne
tam kafiriz, ne tam müslüman.
Sen içmiyorsan, içenleri kınama bari;
Bırak aldatmacayı, iki yüzlülükleri;
Şarap içmem diye övünüyorsun, ama;
Yediğin haltlar yanında şarap nedir ki?
İçin temiz olmadıktan sonra
Hacı hoca olmuşsun, kaç para!
Hırka, tespih, post, seccade güzel,
Ama tanrı kanar mı bunlara?
Sen bu dünyanın sırrına eremezsin
Erenlerin dilini de sökemezsin
Öyleyse iç şarabı, cennet et dünyayı
Öteki cennete ya girer, ya giremezsin
Ben kadehten çekmem artık elimi;
Tutmam senin senin kitabını, minberini.
Sen kuru bir sofrasın, ben yaş bir sapık:
Cehennemde sen mi iyi yanarsın, ben mi?
Bilmem, tanrım, beni yaratırken neydi niyetin,
bana cenneti mi, cehennemi mi nasip ettin;
bir kadeh, bir güzel, bir çalgı bir de yeşil çimen
bunlar benim olsun, veresiye cennet de senin.
Ne dert kalır ne keder
İçeni mesut eder
İçebilirsen eğer
Ruha cilâdır rakı
Ehl-i kemal olana
Zevkle hemhâl olana
Sohbette tad bulana
Yarı vefadır rakı.
Dost bezminde sohbete
Neşe-i muhabbete
Her manevi lezzete
Bir vasıtadır rakı.
Nükte, cinas anlayan
Aheng-i bezme uyan
İçip zırvalamayan
İşte O’nadır rakı.
Al kadehi eline
Dokun gönül teline
Muhabbet alemine
Bir merhabadır rakı
Gönül dargınlarına
Vefa kırgınlarına
Hayat yorgunlarına
Haza devadır rakı.
